متاسفانه آمارها نشان می دهد که کمتر از ده درصد مردم ایران به ورزش و فعالیت های جسمانی منظم می پردازند. این آمار در مقایسه با بسیاری از کشورهای دنیا که بالغ بر 50 درصد جمعیت آنها ورزش و فعالیت های جسمانی منظم دارند، تفاوت بسیار چشمگیری است. پیامد این کم تحرکی و نداشتن فعالیت های جسمانی و ورزش، آسیب ها و مشکلات جسمانی و روانی متعددی می باشد که کیفیت زندگی و بهره وری اجتماعی بسیاری از آحاد جامعه را حتی در سنین جوانی، تنزل داده است. هر چند این امر ریشه ای فرهنگی دارد و هنوز خانواده های بسیاری هستند که ضرورت و اهمیت تحرک و فعالیت های جسمانی را به خوبی درک نکرده و نگرش آنها نسبت به ورزش و فعالیت های جسمانی نه تنها خوب نیست، بلکه آن را در تضاد با موفقیت های تحصیلی و امور دیگر می دانند و بچه ها را از پرداختن به فعالیت های جسمانی و ورزش منع می کنند، اما کم توجهی سازمان ها و موسسات ذی ربط، خصوصا مدارس و دانشگاه ها را در ارتباط با ترویج ورزش و فعالیت های جسمانی در جامعه نمی توان نادیده گرفت. بر اساس تقسیم بندی مول که بسیاری از صاحب نظران و اندیشمندان دیگر حوزه علم ورزش نیز بر آن اتفاق نظر دارند، سطوح ورزش در جامعه را در قالب یک هرم به چهار سطح ورزش تعلیم و تربیتی، ورزش همگانی، ورزش قهرمانی و ورزش حرفه ای می توان تقسیم بندی کرد، در قائده ی این هرم ورزش تعلیم و تربیتی قرار دارد که نه تنها سطح پایه و بنیادی می باشد، بلکه سطح بیشتری از هرم را نیز به خود اختصاص داده است، که این امر اهمیت بیشتر ورزش آموزشی و پرورشی را در مقایسه با انواع دیگر ورزش ها به خوبی نشان می دهد. بر اساس این هرم هر اندازه که درصد بیشتری از مردم آموزش های لازم را در خصوص ورزش و فعالیت های جسمانی ببیند، تعدادی بیشتری نیز به سطوح بالاتر، خصوصاٌ ورزش همگانی که هدف اصلی آن سلامتی و تندرستی است، وارد می شوند. متولی اصلی ورزش تعلیم و تربیتی در همه ی کشورهای دنیا مدارس و دانشگاه ها می باشند. اما چقدر مدارس و دانشگاه های ایران در این زمینه به خوبی عمل کرده اند. آیا تا به حال از خود پرسیده ایم که هدف از ارائه ی دو واحد درس تربیت بدنی در دانشگاه ها برای همه دانشجویان در رشته های مختلف تحصیلی چیست؟ آیا هدف ارائه ی یک کلاس عملی می باشد که در آن دانشجویان باید یک سری فعالیت ها و تمرینات ورزشی تعریف شده را ولو به اکراه و اجبار انجام دهند؟ آیا هدف اخذ و پاس کردن دو واحد درسی توسط دانشجویان می باشد، بدون اینکه ضرورت و اهمیت فعالیت های جسمانی و ورزش در زندگی را درک کنند؟ متاسفانه بارها شاهد بوده ایم که دانشجویان از درس تربیت بدنی به عنوان کم ارزش ترین واحد درسی خود یاد می کنند و تمایلی به حضور در این کلاس ها ندارند، تا جایی که اگر واحد درسی آنها نبود و موظف به حضور در این کلاس ها نبودند، هیچوقت پا به فضاها و سالن های ورزشی نمی گذاشتند. البته در این بی میلی و عدم رغبت قطعاٌ رویکرد نامناسب بعضی از معلمان و مدرسان تربیت بدنی نیز بسیار تاثیر گذار بوده است، جایی که نه تنها دانشجویان را به ورزش و فعالیت های جسمانی علاقمند و ترغیب نکرده اند، بلکه با ارائه تمرینات و فعالیت های جسمانی شدید و نامناسب که با آمادگی جسمانی و شرایط فردی دانشجویان متناسب نبوده، و یا با کم اهمیت جلوه دادن کلاس های تربیت بدنی و ارائه آنها به صورت بی نظم و به دور از جدیت لازم، آنها را نسبت به ورزش و فعالیت های جسمانی بسیار بدبین کرده اند. ضرورت ورزش و فعالیت های جسمانی آنجا به خوبی درک شده است که در بسیاری از دانشگاه های دنیا در همه ی ترم های تحصیلی واحد تربیت بدنی و ورزش برای دانشجویان ارائه می شود و دانشجویان با نهایت میل و رغبت در این کلاس ها شرکت می کنند، چون به خوبی از نقش کلاس های تربیت بدنی در سلامتی خود آگاه هستند. در حالی که در دانشگاه های ایران فقط دو واحد تربیت بدنی برای دانشجویان ارائه می شود، که آن هم با عدم استقبال یا کم رغبتی دانشجویان روبرو می شود. متاسفانه ضرورت و اهمیت کلاس های تربیت بدنی نه تنها برای دانشجویان، بلکه به معنای واقعی برای اساتید تربیت بدنی نیز درک نشده است. اگر کلاس های تربیت بدنی بتوانند در دانشجویان ایجاد علاقه و رغبت به ورزش و فعالیت های جسمانی نموده، به گونه ای که بعد از پایان ترم و اتمام کلاس و گرفتن نمره، دانشجویان در برنامه ریزی روزانه ی خود ورزش و فعالیت های جسمانی را جای دهند، آن وقت اساتید تربیت بدنی به بهترین شکل ممکن رسالت خود را به جا آورده اند. این امر به دو گونه میسر خواهد شد: اولا باید دانش مرتبط با ورزش و فعالیت های جسمانی خصوصاٌ اثرات مثبت ورزش و فعالیت های جسمانی، عواقب کم تحرکی و شیوه ی صحیح فعالیت های روزمره و تمرینات ورزشی برای دانشجویان تشریح شود، تا عدم آگاهی آنها برطرف شود (هدف اصلی این کتاب). دوماٌ فعالیت ها و تمرینات ورزشی باید به گونه ای طراحی شود که دانشجویان با تمام وجود در کلاس های تربیت بدنی احساس شادی، نشاط و لذت نمایند و برای حضور و شروع کلاس های تربیت بدنی لحظه شماری نمایند، نه اینکه به هر بهانه ای دست بزنند تا در کلاس های تربیت بدنی حضور یا فعالیت نداشته باشند. پیامد این دو مهم یعنی آموزش مفاهیم ورزش و فعالیت های جسمانی و تاکید بر ضرورت و نقش آنها در سلامتی و تندرستی و همچنین ارائه و اداره ی کلاس های تربیت بدنی در قالب فعالیت های مفرح و با نشاط، ایجاد نگرش مثبت در دانشجویان نسبت به ورزش و فعالیت های جسمانی خواهد بود. با توجه به اینکه دانشجویان به عنوان قشر تحصیل کرده جمعیت قابل توجهی را به خود اختصاص می دهند، تغییر نگرش آنها نسبت به ورزش و فعالیت های جسمانی، شروعی خواهد بود بر تغییر باور آحاد جامعه نسبت به ضرورت انجام تحرک و فعالیت های بدنی، و در نهایت سرانجام این فرآیند داشتن جامعه ای سالم، پرنشاط و بهره ور خواهد بود. انتظار می رود پس از مطالعه ی این کتاب، شناخت و درک دانشجویان از مباحثی همچون؛ اثرات جسمانی، روانی و اجتماعی فعالیت های بدنی و ورزش؛ آسیب های کم تحرکی؛ شیوه ی صحیح خوابیدن، نشستن، ایستادن و راه رفتن؛ تغذیه سالم؛ فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی و تندرستی و مرتبط با اجرا و مهارت؛ انواع تمرینات ورزشی؛ ناهنجارهای جسمانی رایج و شیوه ی اصلاح آنها ارتقا پیدا کند. همچنین امید آن است که دانشجویان ضمن فهم کامل مطالب این کتاب و به کارگیری آنها در راستای سلامتی و تندرستی خود، نگرش مثبتی به ورزش و فعالیت های جسمانی پیدا کنند.